آرزوهایت بلند بود

دست‌های من کوتاه
تو نردبان خواسته بودی
من صندلی بودم
با این همه
فراموشم مکن
وقتی بر صندلی فرسوده‌ات نشسته‌ای

و به ماه فکر می‌کنی


حافظ موسوی