877
زمستان بود.
بوسه آتش زدیم و
گرم شدیم.
غلامرضا بروسان
+ نوشته شده در پنجشنبه هشتم بهمن ۱۳۹۴ ساعت توسط بانو
|
475
زمستان بود
بوسه آتش زدیم و گرم شدیم
غلامرضا بروسان
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و ششم دی ۱۳۹۱ ساعت توسط بانو
|
462
نه مردی که دستش را به نرده‌ها گرفته
نه باران پشت پنجره
منم که دوستت دارم
و غم
بشکه‌های سنگینی را
در دلم جابه‌جا می‌کند
غلامرضا بروسان
+ نوشته شده در یکشنبه سوم دی ۱۳۹۱ ساعت توسط بانو
|
460
بگو چکار کنم؟
با فلفلی که طعم فراق می دهد
با دردی که فصل را نمی شناسد
با خونی که بند نمی آید
بگو چه کار کنم؟
وقتی شادی به دم بادکنکی بند است
و غم چون سنگی
مرا در سراشیب یک دره دنبال می کند
دلم شاخه ی شاتوتی
که باد
خونش را به در و دیوار پاشیده است.
+ نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم شهریور ۱۳۹۱ ساعت توسط بانو
|
455
تنهایی در اتوبوس چهل و چهار نفر است
تنهایی در قطار
هزار نفر.
غلامرضا بروسان
تنهایی در قطار
هزار نفر.
غلامرضا بروسان
+ نوشته شده در چهارشنبه پانزدهم شهریور ۱۳۹۱ ساعت توسط بانو
|
278
غربت با من همان کار را می‌کند
که موریانه با سقف
که ماه با کتان
که سکته قلبی با ناظم حکمت
گاهی به آخرین پیراهنم فکر می‌کنم
که مرگ در آن رخ می‌دهد
ادامه نوشته
که موریانه با سقف
که ماه با کتان
که سکته قلبی با ناظم حکمت
گاهی به آخرین پیراهنم فکر می‌کنم
که مرگ در آن رخ می‌دهد
غلامرضا بروسان
شعر کامل ادامه مطلب
+ نوشته شده در چهارشنبه نوزدهم بهمن ۱۳۹۰ ساعت توسط بانو
277
هیچ قطاری وقتی گنجشکی را زیر می‌گیرد
از ریل خارج نمی‌شود .و من
گوزنی که می‌خواست
با شاخ‌هایش قطاری را نگه دارد
غلامرضا بروسان
شعر کامل ادامه مطلب
+ نوشته شده در چهارشنبه نوزدهم بهمن ۱۳۹۰ ساعت توسط بانو
162
بگو چه کار کنم؟
وقتی شادی به دم بادکنکی بند است
و غم چون سنگی
مرا در سراشیب یک دره دنبال می کند
دلم شاخه ی شاتوتی
که باد
خونش را به در و دیوار پاشیده است.
غلامرضا بروسان
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و سوم شهریور ۱۳۹۰ ساعت توسط بانو
|
131
تو نمی میری
همچون پرچمی که سربازان بسیاری
در آن شلیک کرده باشند
هر شب به هنگام باد
ماه را از خود عبور می دهی
در تو سر گوزنی را دیدم
که هنوز
شاخ هایش به سمت کوهستان
کج بود
چشمه ای
که پرندگان زیادی را شیر می داد
چه طور می تواند مرگ
از تو
تنها گودالی را پر کند.
غلامرضا بروسان
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و سوم مرداد ۱۳۹۰ ساعت توسط بانو
احساس درختی را دارم
شعر اين سخن لطيف را بيش از هر چيز دوست دارم.