دسـت مـرا بگيــر،

کــه بــاغ نگــاه تــو

چــندان شکــوفــه ريــخت کــه هــوش از ســرم ربــود!

مــن جـاودانــم،

کــه پــرستـوي بــوســه ات

بــر روي مــن دري ز بهــشت خـدا گشــود!

امـا چـه مـي کـني

دلی را،

کـه در بهـشت خـدا هـم

غـريـب بــود؟!


فریدون مشیری