166
خدا عالم است
مادرم میگوید.
مادرم میگوید.
پشتِ این آسمانِ بلند
آسمانِ بلندِ دیگریست ... باز هم پر از ستاره!
بعد، پشتِ آن آسمانِ بلند
باز آسمانِ بلند دیگریست پر از واژه و پَری!
و همین طور ترانه که هی ناتمام ...
چقدر خوب است که ما شاعریم
سادهایم، باورمان میشود،
و حیرت میکنیم وقتی که آفتاب بالا میآید
گاهی هنوز ماه ... آن گوشهی آسمان میخندد!
زبانِ بینهایت
همین اختلاطِ اشاره و لبخند است!
سید علی صالحی
+ نوشته شده در پنجشنبه سی و یکم شهریور ۱۳۹۰ ساعت توسط بانو
|
شعر اين سخن لطيف را بيش از هر چيز دوست دارم.